دینِ پوچ یا پوچی در دین!
شاید تا بحال با موضوع پوچی و پوچگرایی برخورد های زیادی داشته اید امّا برای ما سوالی اساسی بوجود آمده که بالاخره چه کسی راست می گوید؟ مهمترین عقیده ای که همه ما به استناد از آن جهان بینی خود را مطرح می کنیم ، همان دین ماست. دین مجموعه ای از بخش های مهمی است که زندگی ما متاثر از آن در جریان است.حال به نظر شما نقش دین در پوچ گرای افراد چقدر خواهد بود؟یا بهتر بگوییم چه دینی در پوچ گرایی افراد موثر خواهد بود؟
همه ما می دانیم زمانی دین در پوچ گرایی موثر می افتد که کارکرد خود را از دست بدهد. شنیده اید که می گویند:(( دینی که فقط در داشتن چند اطلاعات خلاصه شود ، مردابی بیش نیست)).هر دینی که فرد را محصور در عبادتگاه ها و ساعت های خاص می کند و در جریان زندگی ، هم نفس معتقدین خود نباشد، بزودی باید سراغ آن را در کتابخانه های دنیا گرفت و مطمئناً روشن فکرانی هستند که ناکارآمدی این تفکررا فریاد بزنند.
با همه این توصیف ها، تازه متوجّه خواهیم شد چنین دینی چه بر سر عابدانش خواهد آورد. دینی که خود حرفی برای لحظه به لحظه ی زندگی افراد نداشته باشد و گوشه عزلت را برگزیده است، چگونه می خواهد از آینده به روشنی تعبیر کند؟جهان بینی این چنین دینی ، خود ابتدای پوچی است و کسانی که بخواهند آن را برگزینند نیز به جهان بینی پوچ آن گرفتار خواهند شد و صد البته عزلت نشین.
این چنین است که برخی ناکارآمدی دین را علّت بی اعتقادی خود به آن می دانند و این یک حرفی معقول است امّا آیا واقعاً جوابی برای این سوال وجود ندارد؟ یعنی دینی برای این دغدغه منطقی در جهان نیست؟ آیا دینی که در اقتصاد ، در فرهنگ ، در غذا ، در خواب ، در بیداری ، در ناداری، در بینش و هزاران موقعیت دیگر حرفی برای گفتن داشته باشد ، وجود ندارد؟و یا آیا اگر وجود دارد چرا از وجود آن بی خبریم؟
در اینجا ما در این تلاش نیستیم تا حقیقتی را ثابت کنیم و برای آن استدلال بیآوریم بلکه تمام تلاش ما این است که کمی دقیق تر به حقایق پیرامون مان توجّه کنیم. همان حقایقی که سرنوشت ما را با تصمیمات ناشی از عقایدی که به آن پایبندیم ، تغییر می دهد در حالی که هیچ از آن عقاید نمی دانیم. حتما دینی وجود دارد که لمس لحظه به لحظه آن، طعم لذّت دین داری را به پیروان خود می چشاند ، فقط کمی در زیر گرد و غبار زمانه ، آیینه ی تمام نمای آن کدر شده است.
نوشته ی سیدرضاطاهرزاده اردکانی
