سوالی وجود دارد که آیا انسان همیشه باید برتر باشد؟
اگر این طور است که همیشه فردی برتر از فرد دیگر خواهد بود و هیچ کس نمی تواند خود را از این قاعده خارج کند!
اینجاست که ما به فکر الگو شدن افتادیم.
الگو شدن برای هر شخصی ، خاص خود آن شخص است . یعنی فرد سعی کند به تکامل خود به پردازد.
هر فرد مجزا از فرد دیگری است و مسیر تکاملی متفاوتی دارد.
در الگو شدن قرار نیست کسی را کنار بزنیم یا برای اوّل شدن هر کاری بکنیم بلکه قرار است در وجود خودمان به جایگاهی برسیم که خودمان را در مسیر تکاملی ، خود را به درجه ای والا رسانده باشیم.
به نظرمان این خود باعث تمام شدن خیلی از دغدغه های روزمره ماست.
وقتی بدانیم در مسیر تکاملی خود قرار داریم و در این مسیر همه ی آنچه لازم است تعبیه شده است پس برای چه به حسادت و طمع فکر بکنیم.
در الگو شدن بر عکس برتر شدن رقابت ها با خودمان است تا دیگران .
پس بیاید الگو باشیم تا برتر
برای الگو شدن گاه باید برتر بود و گاه هم باید از برتری چشم پوشید. مثل فردی که برای الگو شدن در یک سنت حسنه از همه سبقت می گیرد و گاه هم باید از برتری چشم پوشید مانند انسانی که برای الگو شدن خود را با کمال تواضع صرف خدمت به خلق می کند. شاید برتر نباشند ولی حتما الگو هستند.
فرق الگوها با برتر ها این است که از برتر ها می توان رسم سلامت را آموخت و از الگو ها راز سعادت.
هر الگویی در نوبه خود برتر است ولی هر برتری الگو نیست.
ادامه دارد..........
