وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سبیل اللهِ أَمواتاً
بَل أَحیاءٌ عِندَ ربِّهم یُرزقُون
گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته شده اند ، مرده اند ؛
بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند .
(آیه ی 169ازسوره آل عمران)
گرچه شما را ندیدیم ولی وصف رشادت ها و مردانگی های شما ، زمزمه ی شب و روز مان است. جامانده ایم و چه بد جامانده ایم . جامانده ایم از آن همه ایثار ، ازآن همه از خودگذشتگی . جامانده ایم از آن همه مردانگی. جامانده ایم ... . جامانده ایم و در خود وامانده ایم. گاهی نگاه به سن جوانان این وطن بر روی سنگ مراقدشان ، اشک از چشمانمان جاری می کند که ما را چه شده ؟ چه شده که از سن هایشان گذشتیم و ندیدم آنچه آنها دیدند.
شما چه هنرمند بودید و چه زیبا صفحه ی این جهان را با نقش های ماندگار خود زینت بخشیدید. حقاً این شهادت ها و زندگانی شماست که امیدی برای ما بوده و هست وگرنه صد باره این دنیا را به خود یا خود را به دنیا وامی گذاشتیم. امید ما این هست که آنچه شما به ما سپردید را تا آخرین نفس حفظ کنیم و راه تان را ادامه دهیم امّا ان شا الله با هدایت معنوی خودتان.
یازهرا (س)
